2021 - Such a waste...

In Such a Waste… verbeeld ik onze achteloosheid.

Een zee van beschadigde keramische kubussen strekt zich uit over de sokkel — ruw, scheef, onregelmatig. Tussen de kubussen drijven keramische flessen, als zwervers in het water. Afval, troep, overblijfselen van een wegwerpmaatschappij.

Wat hier drijft, zijn de dingen die we achteloos kopen en weggooien — vaak niet omdat we ze nodig hebben, maar omdat we het kunnen. We vragen ons zelden af:

Waar komt het vandaan?
Waar is het van gemaakt?
En: waar gaat het naartoe als we het zat zijn?

Veel van ons afval belandt niet op een verantwoorde plek. Het komt terecht op straat, in bermen, parken — in rivieren, zeeën, oceanen. Soms wordt het opgegeten door dieren, die eraan sterven. Soms breekt het langzaam af — tot nanoplastics die in ons systeem blijven. Voor altijd.

Maar dit werk gaat niet alleen over spullen.

Net als spullen, gaan we ook met mensen om:
bootvluchtelingen, ontheemden, achtergelaten levens.

Denk aan Syrische families, Venezolanen, Afghanen — miljoenen mensen op drift. Volgens UNHCR zijn er wereldwijd meer dan 82 miljoen mensen op de vlucht. Slechts een fractie daarvan vindt veiligheid.

Net als de flessen in mijn werk worden ze achtergelaten.
Om te verdrinken.
Om te drijven.
Om te verdwijnen.

Such a Waste… is mijn poging om daar iets tastbaars tegenover te zetten. Stil. Hard. Pijnlijk. Maar niet zonder hoop — want waar we iets kunnen maken, kunnen we misschien ook iets veranderen.